Historia judo jest nierozerwalnie związana z jego założycielem, japońskim nauczycielem Jigoro Kano. Kano urodził się w zamożnej rodzinie japońskiej. Początkowo zaczął studiować sztuki Ju-Jitsu w wieku siedemnastu lat, ale odnosił w nich minimalny sukces. Było to po części związane z trudnościami znalezienia odpowiedniego, mentora, nauczyciela, który poprowadziłby go w odpowiednim kierunku.
Kiedy Kano poszedł do szkoły do rozpoczął studia literatury w wieku 18 lat, ale nieprzerwanie kontynuował umiejętności samoobrony podczas studiów, ostatecznie zdobywając skierowanie do Fukuda Hachinosuke, mistrza Tenjin Shin\’y?-Ryu. Fukuda Hachinosuke wypracował w Kano, odpowiednie strategie walki podczas częstych treningów. Choć Judo zawiera wiele technik prowadzących do upadków, rzutów, przytrzymań, przewrotów. Rodzaj sparingu jest szczególnie praktykowany w judo i znany jako randori, co oznacza „trening”. W randori, 2 przeciwników może zaatakować się wszystkimi możliwymi sposobami. Uderzenia to przeważnie kopanie i bicie, walka z nożem, czy przy użyciu miecza są praktykowane na szkoleniach kata. Ta forma nauczania jest zazwyczaj zarezerwowane dla wyższych rangą judoków, ale zakazana w na zawodach i w randori ze względów bezpieczeństwa. Także ze względów bezpieczeństwa na zajęciach podaje się wiek lub stopień ograniczeń, odpowiedni dla zawodnika.